Ik sta nog niet buiten de deur,
of ik ben er al ingestonken.
Een heerlijke hondendrol,
zit aan mijn zool te pronken!
Hij is er pas neergelegd,
er komt een vieze lucht vanaf.
Ik keek niet uit want ik had haast,
en dit is nu mijn straf.
Mijn eerst nog stralende humeur,
is tot een nulpunt gedaald.
Haastige spoed is zelden goed,
ik heb de prijs betaald.
Ik zoek maar gauw een stok,
om de schade te beperken.
Die vieze stront, die moet er af,
zo kan ik niet gaan werken.
Begrijp me niet verkeerd,
ik gun iedereen z’n hond.
Maar laat je hem een keertje uit,
ruim dan op die stront.